చిట్టెలుక చిలిపి కోరిక !

అనగా అనగా ఒక పల్లె లో ఒక కలుగులో ఒక చిట్టెలుక  తల్లితో పాటూ నివసిస్తూ ఉండేది.  దాని పేరు చుంచు లక్ష్మి. అది ఆహారానికి బయలు దేరి నప్పుడల్లా దానికి ఒక ఆబోతు ఎదురు పడేది. ఆ ఆబోతుని చూసి గ్రామం లోని చిన్నా చితకా పెంపుడు జంతువులే కా, మనుషులు కూడా భయంతో పరుగులు తీస్తూ ఉండే వారు. ఎందు కంటే అది చాలా పొగరుబోతు. ఊరిలో విచ్చలవిడిగా తిరుగుతూ డేది. భారీ శరీరంతో, గొప్ప బలంతో ,నల్లని మేని ఛాయతో  అది చూడడానికి భయం కొలుపుతూ ఉండేది. దాని అరుపు గుండె జలదరింప చేసేదిగా  ఉంటుంది. కాలి గిట్టలతో నేలను బలంగా తన్నుతూ అది రంకె వేసిందంటే,  ఎంతటి ధైర్యవంతులకయినా గుండెలు జారి పో వలసినదే !

      మన  చిన్నారి చిట్టెలుకకి  ఒక్కసారయినా, దాని భారీ శరీరం మీద ఎక్కి, చాలా దూరం స్వారీ చేయాలనే  చిలిపి కోరిక కలిగింది ! అది తగని కోరిక అని తల్లి ఎంత నచ్చ చెప్పినా దాని చెవి కెక్కలేదు. ఒకే ఒక్కసారి ఆ పొగరుబోతు ఆబోతు మీదకెక్కి స్వారీ చెయ్యాలని తెగ ముచ్చట పడిపోతూ ఉండేది.  కానీ, ఆ ఆబోతు ఎదురు పడితేనే దానికి కాళ్ళూ చేతులూ గడగడా వణికి పోతూ ఉండేవి. మరి, తన కోరిక తీరడం ఎలాగో దానికి తెలిసేది కాదు !

      చాలా రోజులు ఆలోచించాక దానికి ఓ ఉపాయం తట్టింది.  ఒక రోజు ఆబోతు  ఆ దారంట వస్తూ ఉంటే ,కొంచె ధైర్యం చేసి దానికి ఎదురుపడి నిలుచుంది. ఆబోతు కోపంతో రంకె వేసింది.  కొమ్ములు విదిల్చి చిట్టెలుకను  మరు క్షణంలో నల్లిని నలిపినట్టు నలిపేసేదే !  కానీ చిట్టెలుక గుండె దిటవు చేసుకుని గొంతు  పెగుల్చుకుని  దానితో ఇలా అంది :

 ‘‘ మహానుభావా !  నీ అంత ధైర్యశాలి, బుద్ధిమంతుడూ, అందగాడూ, ఈ భూప్రపంచంలో మరెక్కడా లేడని నా అభిప్రాయం. కానయితే, నీలాంటి గొప్ప వాడికి ఇది ఉండడానికి తగిన చోటు కాదనిపిస్తోంది. ఈ ఇరుకు గ్రామంలో బలహీనులూ. పిరికి పందల మధ్య, వారి బలహీనమయిన పెంపుడు జంతువుల మధ్య , మేరు పర్వతం లాంటి వాడవైన నువ్వు తినుగాడడం నాకెందేకో చిన్నతనంగా తోస్తున్నది. ఇక్కడికి చాలా దూరంలో ఒక విశాలమైన  గొప్ప మైదానం ఒకటి ఉంది. అది నూరు యోజనాల దూరం వవ్యాపించి ఉంటుంది. ఆ మైదానంలో పెద్ద పెద్ద జంతువులు ఎన్నో తామే గొప్ప బలశాలురమని గర్విస్తూ తిరుగుతూ ఉంటాయి. నువ్వు వాటి పొగరు అణచాలి. నీకు అదే తగిన చోటు ! ’’ అంది.

     దాని మాటలకు సంతోషించి ఆబోతు తనకు ఆ మైదానానికి వెళ్ళే దారి చూపించమని చిట్టెలుకను కోరింది.

     అప్పుడు చిట్టెలుక ‘‘ నేను త్రోవ చూపించ గలను. కానీ , పెద్ద పెద్ద కొండల మీదా, గుట్టల మీదా ఎక్కితే కానీ అది కనిపించదు. నీకంటె ఎత్తయిన కొండలేవీ ఈ సమీపంలో లేవు. అదే ఆలోచిస్తున్నాను ! ’’ అంది.

    దానికి ఆ ఆబోతు ‘‘ దానికేముంది !  నా వీపు మీద ఎక్కి నువ్వు అక్కడికి వెళ్ళే దారి చూపించు ! ’’ అంటూ, చిట్టెలుకను తన మూపు మీదకి ఎక్కించుకుంది.  గొప్ప మైదానానికి దారి చూపించే నెపంతో చిట్టెలుక ఆబోతు మూపు మీదకి ఎక్కిగ్రామంలోనే కాక, పరిసర ప్రాంతాలలో కూడా చాలా సేపు ఊరేగింది. ఆబోతు మీద స్వారీ చేస్తున్న చిట్టెలుక ధైర్యానికీ, అదృష్టానికీ తల్లి ఎలుకతో పాటు తక్కిన జంతువులన్నీకూడా నోళ్ళు వెళ్ళబెట్టి చూస్తూ భయంతో ప్రక్కలకి తప్పుకున్నాయి.

   ఆబోతు చిట్టెలుకను మోసుకుంటూ చాలా సేపు తిరి తిరిగి అలసి పోయింది. దానికి కోపం ముంచుకు వచ్చింది.  అక్కడంటే, ఇక్కడనీ, ఇక్కరడంటే , అక్కడనీ  అదిగో ! ఇదిగో ! అంటూ చిట్టెలుక ఆబోతుని చాలా దూరం తిప్పింది. తన సరదా తీర్చుకుంది ! దాని ముచ్చట తీరి 

పోయింది !

    ఆబోతు యిక నడవ లేక కోపంతో రగిలి పోతూ చిట్టెలుకను చంపుతానంటూ  రంకెలు వేయసాగింది.

     తన చిరకాల కోరిక తీరి పోవడంతో చిట్టెలుక తృప్తిగా ఆబోతు వీపు మీదనుండి చెంగున దుమికి, అంతే వేగంగా ఎక్కడికో పారి పోయింది.

     పొగరుమోతు ఆబోతుకి  మన చిన్నారి చిలిపి కోరికల చిట్టెలుక ఇక మరి ఎక్కడా కనిపంచనే లేదు !